Horas!
11 april 2016 - Pangururan, Indonesië
Hallo allemaal,
Is een tijdje geleden dat ik heb geschreven. Ik maak nog steeds leuke en interessante dingen mee en ben al erg aan het ritme hier gewend.
Afgelopen 2 weken op stage vooral bezig geweest met mijn eigen projectjes, en mee gelopen met de analisten. Zo krijg je het ziekenhuis ook een beetje te zien. Omdat de analisten soms worden opgeroepen om bij patienten langs te komen om bloed te prikke. De andere werknemers in het ziekenhuis zijn erg vriendelijk en nieuwsgierig naar ons en nodigen ons ook uit om bij hen te komen eten wat we waarschijnlijk deze week ook gaan doen.
Het nieuwe voor de bewoners hier is er ondertussen wel vanaf, dus als wij door het dorp lopen herkennen mensen ons ondertussen wel en word er niet meer zo veel naar ons geroepen zoals "hello mister! "Hello miss". Alleen op woensdag wanneer er markt is wordt er nog veel naar ons gekeken en geroepen, omdat daar dan ook veel mensen van kleine omliggende dorpjes komen. En als we schoolkinderen/jongeren tegen komen.
Vorig weekend zijn we met de boot naar een waterval gevaren en hebben daar ook gezwommen en gebbq.
Afgelopen donderdag zijn we met Vera, de zus van onze stage begeleidster mee geweest om daar te blijven eten, ze hadden gekookte aardappelen voor ons gemaakt met nog Batak voedsel. (Ik weet niet of ik al over de Batak cultuur heb verteld, maar Batak komt overeen met Fries. Ze hebben hun eigen taal, soortgelijke eigen cultuurtje en typisch voedsel).
Die middag zijn we naar een ananas kwekerij geweest. Dan stel je veld voor met ananasen, maar dit was In de gebergte waar ze groeide. We mochten van de boer (de zwager van Triana en Vera) ook ananasen plukken. Die we later bij hem thuis hebben opgegeten.
Ook hebben een vriend van Vera ontmoet. Hij kwam vorige week op het lab met 4 flessen water, of ik dat wou onderzoeken of het drinkbaar was of niet, en wat er moest gebeuren om het drinkbaar te maken. Helaas moest ik de beste man teleurstellen want ik heb niet voldoende apparatuur om dat zomaar even vast te stellen.
Hij wil namelijk voor betere watervoorziening zorgen in een dorpje wat hoog in de bergen zit, en wat alleen van water leeft van flessen die ze kopen in grotere dorpjes.
We zijn nog zoekende naar een lab met wel deze faciliteiten in de buurt. Ook ga ik waarschijnlijk met hem Ananaswijn maken. Deze projectjes zijn allemaal nog in ontwikkeling.
Ondertussen zijn we ook net over de helft van onze reis, een bizar idee.
Fenna en ik hebben afgelopen vrijdag de kinder prik kamer opgeleukt.
Het ziekenhuis is namelijk vrij arm, en heeft alleen het broodnodige. We hebben wat posters opgehangen en het matras een overtrek gegeven, zo dat de kinderen hopelijk iets meer op hun gemak zijn.
Maar ik moet nu gaan werken.
Tot bloggers!
Liefs Marrit
Is een tijdje geleden dat ik heb geschreven. Ik maak nog steeds leuke en interessante dingen mee en ben al erg aan het ritme hier gewend.
Afgelopen 2 weken op stage vooral bezig geweest met mijn eigen projectjes, en mee gelopen met de analisten. Zo krijg je het ziekenhuis ook een beetje te zien. Omdat de analisten soms worden opgeroepen om bij patienten langs te komen om bloed te prikke. De andere werknemers in het ziekenhuis zijn erg vriendelijk en nieuwsgierig naar ons en nodigen ons ook uit om bij hen te komen eten wat we waarschijnlijk deze week ook gaan doen.
Het nieuwe voor de bewoners hier is er ondertussen wel vanaf, dus als wij door het dorp lopen herkennen mensen ons ondertussen wel en word er niet meer zo veel naar ons geroepen zoals "hello mister! "Hello miss". Alleen op woensdag wanneer er markt is wordt er nog veel naar ons gekeken en geroepen, omdat daar dan ook veel mensen van kleine omliggende dorpjes komen. En als we schoolkinderen/jongeren tegen komen.
Vorig weekend zijn we met de boot naar een waterval gevaren en hebben daar ook gezwommen en gebbq.
Afgelopen donderdag zijn we met Vera, de zus van onze stage begeleidster mee geweest om daar te blijven eten, ze hadden gekookte aardappelen voor ons gemaakt met nog Batak voedsel. (Ik weet niet of ik al over de Batak cultuur heb verteld, maar Batak komt overeen met Fries. Ze hebben hun eigen taal, soortgelijke eigen cultuurtje en typisch voedsel).
Die middag zijn we naar een ananas kwekerij geweest. Dan stel je veld voor met ananasen, maar dit was In de gebergte waar ze groeide. We mochten van de boer (de zwager van Triana en Vera) ook ananasen plukken. Die we later bij hem thuis hebben opgegeten.
Ook hebben een vriend van Vera ontmoet. Hij kwam vorige week op het lab met 4 flessen water, of ik dat wou onderzoeken of het drinkbaar was of niet, en wat er moest gebeuren om het drinkbaar te maken. Helaas moest ik de beste man teleurstellen want ik heb niet voldoende apparatuur om dat zomaar even vast te stellen.
Hij wil namelijk voor betere watervoorziening zorgen in een dorpje wat hoog in de bergen zit, en wat alleen van water leeft van flessen die ze kopen in grotere dorpjes.
We zijn nog zoekende naar een lab met wel deze faciliteiten in de buurt. Ook ga ik waarschijnlijk met hem Ananaswijn maken. Deze projectjes zijn allemaal nog in ontwikkeling.
Ondertussen zijn we ook net over de helft van onze reis, een bizar idee.
Fenna en ik hebben afgelopen vrijdag de kinder prik kamer opgeleukt.
Het ziekenhuis is namelijk vrij arm, en heeft alleen het broodnodige. We hebben wat posters opgehangen en het matras een overtrek gegeven, zo dat de kinderen hopelijk iets meer op hun gemak zijn.
Maar ik moet nu gaan werken.
Tot bloggers!
Liefs Marrit
Leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt en van alles meemaakt en doet. Ik moet heel veel denken aan mijn eigen periode toen ik in Zuid-Afrika was en daar ook van alles meemaakte in een heel andere cultuur. Blijf genieten!
Liefs,
Tineke
Leuk om weer een verhaal van je te lezen :-)! Tsje, gaat hard zeg dat je al weer over de helft bent van je reis! Lief dat jullie de kinderprikkamer heb gepimp!
X Janneke
Benieuwd hoe de ananaswijn zal smaken :-)!