Eerste weken India

Hallo allemaal,

Daar is het dan, de lang verwachte blog! :)  

Mijn vliegreis is goed verlopen. 1,5 uur vliegen van Amsterdam naar Londen. Tijdens de overstap van 2 uur ontmoette ik een Nederlandse vrouw van een jaar of 27. Voor haar was het de vierde keer dat zijn naar India ging. Ze vertelde mij dat ze zich nooit onveilig in India heeft gevoeld, in zuid Amerika wel. We hadden dezelfde vlucht naar Delhi toe, die daar 8 uren over deedt. Eenmaal aangekomen had ik een overstap van 3 uren. Ik ben even naar buiten gegaan, waar ik gelijk merkte dat ademhalen moeilijker ging en je niet verder zag dan 150 meter; smog. Ik keek om mij heen en zag Indische families, de kleurijke kleren, taxi chauffeurs met elkaar praten, babys met make-up, bouwvakkers op slippers. Op de achtergrond wat getoeter van auto's, vogels geluiden maken die ik nog nooit had gehoord. Ik kon niet stoppen met glimlachen, "ik ben er, ik ben echt in India" dacht ik. Mijn derde vlucht was van Delhi naar Kochi, ik had een 3 zitters voor mij alleen waarvan ik 2 van de 3 uren slapend heb door gebracht.  

De eerste paar dagen heb ik in een hotel doorgebracht om daar rustig te kunnen acclimatiseren. De temperatuur moest even wennen, van 8 graden thuis naar 33 graden in Kochi met hoge luchtvochtigheid. Ook het pittige eten was even wennen. Zoals de meeste wel weten kan ik wel wat hebben, maar het Indishe level pittigheid is wat anders. Het eten is overgens heerlijk! Zoveel smaak, veel groente en veel variatie.

Op mijn eerste dag was ik opzoek naar lunch, ik zag een okay restaurantje waar andere Indiërs ook aan het eten waren. Ik vroeg om een vegetarische maaltijd en ze wezen naar de stoel waar ik mocht zitten. Ze brachten mij een plaat met Kerala rijst (alleen lokaal te verkrijgen, grote korrel en ontzettend lekker) met 3 verschillende hapjes er bij. Daarbij nog 2 schaaltjes met sambal en kokosmelk. Bij elk verschilend hapje die ik proefde moest ik even wachten tot mijn mond minder in brand stond. De sambal was even erg, gelukkig had ik de rijst en kokosmelk om mijn mond te blussen. Toen kwam het mannetje van het restaurant letterlijk met een emmer sambal en een soeplepel aanzetten. Dit wou hij over het blusmateriaal gieten, maar gelukkig heb ik hem op tijd gestopt. Later kwamen 2 Indiërs binnen en namen dezelfde maaltijd en 2 soeplepels sambal over hun rijst. Ik heb geen drupje zweet gezien. Voor deze maaltijd heb ik 50 roepi betaald = 0,60 euro.

Na een paar dagen ben ik naar Fort Kochi gegaan, een 1,5 uurige bus reis. Het was er touristische plaats, waar ik me niet helemaal op mijn plek voelde. Het hostel waar ik verbleef werd gerund door een 23 jarige jongen. Hij had tijd over en wou mij wel de stad laten zien. Wanneer ik gereed was om te gaan liepen we naar buiten en vertelde hij mij dat een vriend van hem mij de stad zal laten zien. Hij hoefde er geen geld voor, maar dan moest ik wel even wat souvenier winkeltjes voor hem bezoeken en niks kopen. Hij kreeg er namelijk geld voor wanneer hij tourisen naar de winkels bracht. Dus daar gingen we, in de tuktuk reden we naar een Nederlandse kerk, de Chinese visnetten, een museum, kunst gallerij en 3 souvenir winkels. De chaufeur vertelde dat ik maar 5 minuten rond hoef te lopen in de winkel, dus dat deedt ik. Alles was ontzettend duur, 10 keer zo duur dan wat er in andere winkels te koop was. De winkel was alleen maar oplichterij voor touristen, maar de chaufeur lichte de winkel weer op en ik deedt daar ook weer aan mee. Dus dat was best een gekke ervaring. Later kwam ik een Nederandse man tegen die al zijn hele leven naar India kwam, hij vertelde dat ze dit 20 jaar geleden ookal deden.

Na Kochi ben ik met de trein naar Alleppey gereisd. In deze reis ervaarde ik de vriendelijkheid van de mensen hier in Kerala (de provincie). Ik hoor vaak dat het hier in zuid India allemaal wat relaxter is dan noord. Het is minder bevolkt en de mensen zijn vriendelijker. Ik had een ticket gekocht en liep naar het platform waar ik nog 1,5 uur moest wachten. Geen andere westerse mensen om mijn heen. Er was een groep Hindu gelovers die allemaal dezelfde kleren droegen en een geel boogje op hun hoofd hadden geschilderd. De kinderen lachten verlegen naar mij en later durfde een man mij te begroeten. Ik begroette hem terug en vroeg hem of ik op het goede platform stond. Van de groep van 20 mensen  was er 1 die wel goed Engels sprak. Hij was druk bezig met wat anders, maar legde gelijk zijn werk neer en pakte mijn ticket om het te checken. Daarna checkte hij het op internet. In die tussen tijd stonden de verlegen kinderen al om mij heen. De ouders vroegen of ze een foto mochten maken. De kinderen schudde mijn hand en we waren allemaal hard aan het lachen tijdens dat er foto's werden gemaakt. Na de kinderen wou de oudste van de groep ook nog even handen schudden met mij. De man die checkte of ik op het goede platform stond bevestigde dit en daarna ging hij druk verder met waar hij eerst mee bezig was. Niet veel later riep hij de groep bij elkaar, vertelde wat en wijsde naar de andere kant van het station. En daar ging de hele groep dan. Jong en oud sprongen van het platform af en liepen met zijn allen over 4 spoorlijnen heen en klommen daarna weer op het andere platform. Niet veel later raakte ik in gesprek met een Indiër die dacht dat ik Koreaans was, zijn vrouw kijkt veel Koraanse series en hij vond mij er wel op lijken. De gehele wacht tijd en treinreis naar Allepey heb ik met hem geklets over van alles en nog wat.

Halve wegen de treinreis bleven we lang stil staan op een station. Dit was de tweede dag van de staking, het tegen houden van een trein hoorde bij het protest. Mogelijk heb je er wat van mee gekregen op het nieuws dat vruchtbare vrouwen werden geweigerd bij een tempel. Op nieuwjaarsdag hebben veel vrouwen van Kerala geprotesteerd tegen deze regel. Dit deden ze om hand in hand met elkaar te staan voor een lange afstand. Daarna begon de overheid daar wat van te vinden, daarna ging bijna de hele provincie voor 2 dagen in staking. Ik heb er allemaal niet veel van meegekregen, alleen dat het lekker rustig was op de weg, veel winkels waren dicht en 10 minuten oponthoud op het station. Ach de trein was toch al 30 minuten vertraagd en had goed gezelschap. 

In Alleppey verbleef ik bij een Indiër van Couchsurfing. Er verbleef ook een Porugeese meid in dezelfde kamer. Zij reist nu al voor een aantal maanden en zal in totaal een jaar reizen. Veel met haar kunnen prateen overr haar reis ervaringen. Samen met haar en de Indier ook veel over India gesproken en de verschillen met Nederland/Portugal. De volgende dag samen met een Spaanse vrouw die in het guesthouse verbleef hebben we een kano tocht gedaan. Wij mochten heerlijk in de overdakte kano genieten van de prachtige backwaters van Kerala. Een mannetje was aan het roeien, we hadden aangeboden om te helpen, maar dat mocht niet. De natuur was indrukwekkend, maar ook confronterend. Drie maanden geleden was er een overstroming, veel huizen waren al opnieuw geverfd, maar je zag ook huizen waar je zag hoe hoog het water heeft gestaan. Met de lunch werd er gekookt door de vrouw van de man die had geroeid. Hun slaapkamer was ingestort door de overstroming. De overheid heeft hun wel geld gegeven voor het herbouwen en het verven van hun huis gelukkig.

In Allepey was ik opzoek naar een sjaal, die alle vrouwen ook dragen. Ik liep een winkeltje in en 1 van de vrouwen was doof en gebaarde met de andere vrouw. Ondanks dat gebarentaal niet universeel is kon ik door mijn gebarentaal cursus toch wat begrijpen. Ik gebaarde waar ik verbleef, hoe lang en waar ik naar toe ging hierna. Ookal kon zij geen Engels en ik niet de lokale taal (Hindi en drie ander talen komen in het zuiden veel voor) we begrepen elkaar aardig door de gebaren. Zij koos een sjaal voor mij waarvan de kleuren goed matchde met wat ik aan had. Als een echte Nederlander probeerde ik nog wat af te dingen, maar dat accepteerde ze niet. Toen gebaardee ik dat ik akkoord ging met de prijs omdat ik haar lief vond, ze moest lachen en gebaarde dat ze mij ook lief vond. Het was een ontzettende leuke en mooie ervaring.

Momenteel ben ik in Varkala, ook een toeristische plaats (meer dan Kochi). Varkala was een groot contrast met de treinreis. Ik reisde in de sleeper classs. Je hebt 4 trein klasses, dit was de op eena laagste. Over dag zijn het zit plekken, 's avonds zijn het bedden. Het is er erg krap, oud en vies, maar ik vond het geweldig. Ik zat eerst naast een jong stelletje in een 3 zitters (ze maken er soms ook een 4 of 5 zitter van). Na een tijdje kwam er een 1 zitter vrij waar ik ging zitten. Daar tegen over is nog een 1 zitter, samen kun je daar een bed van maken. Er kwam een vrouw in een boerka tegen over mij zitten, haar man naast mij in de 3 zitters. Hij vroeg waar ik vandaan kwam met gebrekkig Engels. Beide waren ze erg nieuwschiering naar mij. Ze boden mij koekjes aan en later heb ik nog mijn powerbank uitgeleend aan ze voor hun mobiel.

In de trein hier heb je net als bij de NS soms een mannetje waar je voedsel van kunt kopen. In NL heeft dit mannetje (meestal een jonge student) van alles te koop. Wanneer hij de coupe binnenkomt begroet hij iedereen en noemt een paar dingetjes op die hij verkoopt. Daarna loopt hij al glimlachend rustig door de coupe. In India heb je meerdere mannetjes (meestal klein en oud), elk mannetje verkoopt wat anders, maar wel maar 1 product. De mannetjes lopen heen en weer door de coupe en roepen als een soort onophoudelijk alarm wat ze verkopen. Het zit denk ik zo in hun systeem geboord dat ze ook niet kunnen stoppen; als er iemand reageerd op "COFFEE, COFFEE, COFFEE, COFFEE" dan blijft dat door gaan; "COFFEE COFFEE, one cup? COFFEE COFFEE COFFEE 10 roepi COFFEE COFFEE". Tussen door komt chai- mannetje ook gepasseerd door de nauwe gangtjes, waar maar 1 persoon kan lopen. Het alarm heeft concurrentie dus wordt het intenser; "CHAI COFFEEE CHAAII CHAAAII, COFFEEE-COFFEE-COFFEEE".

Aan gekomen in het hostel in Varkala ontmoette ik gelijk al leuke mensen. Zondag heb ik mijn verblijf hier nog met 2 dagen verlengd. Veel andere reizigers ontmoet en veel informatie uitgewisseld met elkaar. Samen met een Duitse jongen hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar een vuurtoren geweest. Daar in de buurt was er ook een fort gebouwd die gemaakt was door de Britten tegen de Nederlanders. Afgelopen dagen trek ik veel op met een jongen uit Verenigd Koninkrijk, een andere jongen uit Duitsland en een jongen uit Frankrijk. Beide hebben ze al veel backpack reizen gemaakt en wisselen we allemaal leuke en gekke verhalen uit. Samen zijn we naar een kathakali voorstelling geweest. Gisteren met deze Duitse jongen naar een tempel geweest. Bij de tempel was er een meertje waar je hoort te wassen voor dat je de tempel betreed. We zijn bij dat meertje gaan zitten met onze voeten in het water. Er kwamen allemaal visjes naar je voeten toe en gingen daar aan sabelen. Dit zou je in Nederland alleen in een spa kunnen doen, maar hier leven de visjes gewoon in een meertje! Gisteren zijn we (VK jongen en Duitse jongen) naar yoga gegaan bij een ontzettend leuke Amerikaanse yoga docent. 

Morgen scheiden onze wegen en gaan we naar de volgende bestemming. Ik ga morgen naar Kumily, een treinreis van 2 uur en bus reis van 4 uren. Na een paar dagen Kumily ga ik naar Munnar. Beide plaatsen liggen meer noord-oost van waar ik nu ben. Dit zal ook een contrast zijn; hier in Varkala is het 33 graden aan het strand, Munnar 26 graden in de bergen. Vorige week heeft het nog gevroren 's nachts, dus ik ben benieuwd!

Tot bloggers :)

Liefss Marrit,